Toen mij gevraagd werd een column te schrijven, moest ik even goed nadenken, waar schrijf je in zo’n eerste column over? Ga ik het hebben over de afgelopen tijd, de actualiteit of wat er de komende tijd allemaal aan zit te komen?
Natuurlijk kon ik geen keuze maken dus in deze column lees je van alles over wat mij de afgelopen tijd heeft beziggehouden, als raadslid, als PvdA’er, en als JS’er.
Op 8 juni werd ik benoemd als raadslid, na de verkiezingsuitslag had ik dat niet meteen verwacht, maar ik vind het een enorme eer om als jongste raadslid onze partij te mogen vertegenwoordigen in Hengelo en in de Euregio. De eerste keer dat ik het woord moest voeren in een politieke markt wist ik totaal niet wat ik moest zeggen, of hoe het werkt, hetzelfde voor mijn eerste motie. Daar sta je dan als 22-jarige voor een Raad vol met mensen die al jaren aan het werk zijn, ik heb nog nooit een “echte” baan gehad, en of ik echt volwassen ben, dat ligt eraan wie je het vraagt. Maar, de afgelopen tijd heb ik vaak het woord mogen voeren, en ondertussen kan ik wel zeggen dat ik weet wat ik moet doen en waar we het over hebben.
Want ik doe dit voor een sociaaldemocratisch Hengelo, een Hengelo waar iedereen zichzelf kan zijn, een Hengelo waar iedereen kansen krijgt. De afgelopen maanden heb ik daaraan bij mogen dragen: we hebben de opkoopbescherming ingevoerd voor drie wijken, studenten kunnen energietoeslag aanvragen, en samen met GroenLinks heb ik een motie ingediend voor een werkgroep diversiteit en inclusie.
Maar daar blijft het natuurlijk niet bij! De komende tijd blijf ik me inzetten voor betaalbare woningen, met de werkgroep gaan we aan de slag voor een inclusief Hengelo, en ik ben bezig met een initiatiefvoorstel over inclusie. Dus er komt nog veel moois aan! Wat er ook aankomt; de mobiliteitsvisie. De afgelopen maanden is er hard gewerkt aan de mobiliteitsvisie voor Hengelo, donderdag hebben we daar een leden bijeenkomst over en ik ben heel erg benieuwd naar wat jullie vinden! Wat is goed, wat kan beter, en wat vinden jullie dat wij als fractie mee moeten nemen?
Het afgelopen weekend is er een artikel gepubliceerd in de NRC over de huidige situatie van de Jonge Socialisten. Als JS’er, en oud-afdelingsvoorzitter doet het pijn om te zien dat het niet goed gaat met mijn vereniging, maar als JS’er was ik er al een tijdje van op de hoogte. De JS is mijn vereniging, daar zitten vrienden van mij, en het voelt als thuiskomen als we elkaar weer zien. Maar er is ook veel gebeurd, en er zijn heel veel vragen waarvan wij de antwoorden niet weten. We hebben congressen gehad waarbij we vol ongeloof naar de huidige situatie hebben geluisterd, waar we gehuild hebben en waar ik met tranen in m’n ogen aan de ander leden heb gevraagd hoe we hier uit gaan komen. Maar ik heb er ook vertrouwen in, ik heb vertrouwen in de sociaaldemocratie, en ik heb vertrouwen in onze JS’ers. De komende tijd moeten we er het beste van maken als JS, maar als JS’er heb ik ook veel om trots op te zijn.
Kijk naar de jongeren op de lijst voor de provinciale statenverkiezingen, naar Habtamu en Julian in Den Haag, en naar de gemeenteraden om ons heen, want ik zie allemaal jonge sociaaldemocraten die zich in willen zetten voor een sociaaldemocratisch Nederland. Daarom heb ik er vertrouwen in dat we er wel weer bovenop komen, want we strijden met z’n allen voor diezelfde idealen.
Deze idealen hebben er afgelopen week voor gezorgd dat er in onze grondwet staat dat er niet gediscrimineerd mag worden op basis van een handicap of seksuele gerichtheid. Als PvdA’er ben ik ontzetten trots op alle PvdA’ers die hieraan gewerkt hebben, en natuurlijk onze eigen Anja. En als iemand die aseksueel is ben ik ontzetten dankbaar voor onze Ruud Koole, die met één simpele vraag ervoor gezorgd heeft dat mijn geaardheid is opgenomen in onze grondwet, “Valt aseksualiteit ook onder seksuele gerichtheid?” En onze Habtamu die antwoorde: “Ja, aseksualiteit valt daar ook onder.”
Voor mij laat dit nogmaals zien hoe belangrijk de politiek is, of het landelijk is, of lokaal. Het doet ertoe, het doet er toe wat je zegt, en het doet er toe wat je vraagt. Want wij, kunnen als PvdA echt wat betekenen, zeker ook in Hengelo. En daarom blijft het voor mij elke dag bijzonder om me in te mogen zetten voor een sociaaldemocratisch Hengelo, waar iedereen zichzelf mag zijn.