Hoera de scholen gaan weer open?
Als moeder van 3 kinderen in de basisschoolleeftijd, maakte mijn hart een klein sprongetje toen ik hoorde dat de scholen weer open zouden gaan. Alhoewel onze kinderen zich wonderbaarlijk goed aanpassen aan het thuisonderwijs merk ik aan alles dat ze hun klasgenootjes, de leraar en de sociale drukte missen. Dat is vervelend, maar het lukt ons er het beste van te maken. De echte drama’s voltrekken zich bij de kinderen die het minder getroffen hebben. Die onveilig zijn of niet de aandacht en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.
Voor veel ouders, waaronder mijzelf, is het een zegen als de scholen weer openen. Eindelijk rust, eindelijk tijd voor mijn werk, eindelijk tijd voor mezelf. Maar toch zit het me niet lekker. Ik wil dolgraag dat de scholen open gaan, als dat kan. Als de risico’s op de verspreiding van de Engelse coronavariant zijn gewogen, net als de fysieke en mentale gezondheid van kinderen, leraren en ouders. En dat op basis van deze wetenschappelijke analyses het weloverwogen politieke besluit wordt genomen om de scholen te heropenen. Maar ik twijfel of dat is gebeurd. Ik heb het gevoel dat de openstelling onderdeel is geworden van een verkiezingscampagne.
Wopke Hoekstra noemde afgelopen vrijdag de kans dat de scholen op 8 februari open kunnen “heel groot”. Hij haalde hiermee direct alle grote media, nog voor het OMT een advies had kunnen opstellen en het Catshuisberaad had plaatsgevonden. Deze eenmansactie is schadelijk. Het sluiten van de scholen heeft zoveel impact, dat hierover echt niet op deze manier kan worden gecommuniceerd. Om de acceptatie van de coronamaatregelen zo groot mogelijk te houden is het enorm belangrijk dat de juiste dingen, door de juiste persoon op de juiste manier worden gezegd. Daar was hier geen sprake van. Dit was een lijsttrekker in verkiezingsmodus, niet een minister die het belang van de samenleving voorop stelt.
De nieuwste cijfers van het RIVM schetsen geen rooskleurig beeld. Maar door deze actie was de ruimte van het OMT heel klein geworden. Zou het nog geaccepteerd zijn als ze hadden geadviseerd dat de scholen toch dicht moeten blijven? Het is enorm onwenselijk dat er zoveel politieke druk gelegd wordt bij hét orgaan dat het kabinet moet adviseren over de aanpak van corona, de grootste crisis van deze tijd.
De campagne is begonnen. Tegelijk zitten we in een pandemie. De besmettingscijfers dalen onvoldoende, het vaccineren gaat niet echt vlotjes en de coronamaatregelen zorgen voor grote onrust. Laten we alsjeblieft de rollen helder houden.
Ondertussen zijn mijn kinderen dolblij. Ze mogen weer naar school! Ik gun het ze, misschien is dit het beste besluit, voor hen en voor al die andere kinderen. Ik vind het alleen erg jammer dat ik daar ‘misschien’ voor moet zetten. Ik had ze zo graag op 8 februari, zonder dit dubbele gevoel, maar met een gerust hart naar school laten gaan.
